Pagpapahayag ng Makapangyarihang Diyos|Ang Sampung Atas Administratibo na Dapat Sundin ng mga Taong Hinirang ng Diyos sa Kapanahunan ng Kaharian

Pagpapahayag ng Makapangyarihang Diyos|Ang Sampung Atas Administratibo na Dapat Sundin ng mga Taong Hinirang ng Diyos sa Kapanahunan ng Kaharian

1. Hindi dapat ipagmalaki ng tao ang kanyang sarili, ni itaas ang kanyang sarili. Dapat niyang sambahin at dakilain ang Diyos.

2. Dapat mong gawin ang anumang bagay na kapaki-pakinabang sa gawain ng Diyos, at hindi ang anumang nakasasama sa mga interes ng gawain ng Diyos. Dapat mong ipagtanggol ang pangalan ng Diyos, ang patotoo ng Diyos, at ang gawain ng Diyos.

3. Ang pera, materyal na mga bagay, at lahat ng ari-arian sa sambahayan ng Diyos ay mga handog na dapat ibigay ng tao. Ang mga handog na ito ay walang sinumang maaaring magtamasa kundi ang saserdote at ang Diyos, dahil ang mga handog ng tao ay para sa kaluguran ng Diyos, ibinabahagi lamang ng Diyos ang mga handog na ito sa saserdote, at wala nang iba pang kwalipikado o nararapat na magtamasa ng anumang bahagi ng mga iyon. Lahat ng handog ng tao (pati na ang pera at mga materyal na bagay na maaaring matamasa) ay ibinibigay sa Diyos, hindi sa tao. Kaya nga, ang mga bagay na ito ay hindi dapat tamasahin ng tao; kung tatamasahin ng tao ang mga ito, nanakawin niya ang mga handog. Sinumang gumagawa nito ay isang Judas, sapagkat, bukod pa sa pagiging traidor, kinuha rin ni Judas ang inilagay sa supot ng pera.

4. Ang tao ay may tiwaling disposisyon at, bukod pa rito, siya ay may damdamin. Dahil dito, talagang ipinagbabawal sa dalawang kasaping magkaibang kasarian na magkasama sa trabaho habang naglilingkod sa Diyos. Sinumang matuklasan na gumagawa nito ay ititiwalag, nang walang pagtatangi—at walang sinumang makakalibre dito.

5. Huwag mong hatulan ang Diyos, ni basta-basta talakayin ang mga bagay na may kaugnayan sa Diyos. Dapat mong gawin ang nararapat gawin ng isang tao, at magsalita ayon sa nararapat na pagsasalita ng tao, at huwag kang lumampas sa iyong mga limitasyon ni lumabag sa iyong mga hangganan. Bantayan mo ang iyong sariling pananalita at mag-ingat sa iyong sariling paglakad. Lahat ng ito ay pipigil sa iyo na gumawa ng anumang bagay na susuway sa disposisyon ng Diyos.

6. Dapat mong gawin ang nararapat gawin ng tao, at isakatuparan ang iyong mga obligasyon, at tuparin ang iyong mga responsibilidad, at manangan sa iyong tungkulin. Yamang nananalig ka sa Diyos, dapat kang gumawa ng iyong kontribusyon sa gawain ng Diyos; kung hindi, hindi ka karapat-dapat na kumain at uminom ng mga salita ng Diyos, at hindi ka karapat-dapat na manirahan sa sambahayan ng Diyos.

7. Sa gawain at mga usapin ng simbahan, bukod pa sa pagsunod sa Diyos, sa lahat ng bagay ay dapat mong sundin ang mga tagubilin ng tao na ginagamit ng Banal na Espiritu. Kahit ang pinakamaliit na pagsuway ay hindi katanggap-tanggap. Kailangan mong maging ganap sa iyong pagsunod, at huwag mong suriin ang tama o mali; anuman ang tama o mali ay walang kinalaman sa iyo. Kailangan mo lamang iukol ang iyong sarili sa ganap na pagsunod.

8. Ang mga taong nananalig sa Diyos ay dapat sumunod sa Diyos at sumamba sa Kanya. Hindi mo dapat dakilain o tingalain ang sinumang tao; hindi mo dapat unahin ang Diyos, ipangalawa ang mga tao na iyong tinitingala, at ipangatlo ang iyong sarili. Walang sinumang dapat magkaroon ng lugar sa iyong puso, at hindi mo dapat isaalang-alang ang mga tao—lalo na ang iyong mga iginagalang—na kapareho ng Diyos, na Kanyang kapantay. Hindi ito matitiis ng Diyos.

9. Ang iyong mga iniisip ay dapat maging tungkol sa gawain ng simbahan. Dapat mong isantabi ang mga inaasam ng iyong sariling laman, maging desidido tungkol sa mga usaping pampamilya, buong-pusong ialay ang iyong sarili sa gawain ng Diyos, at unahin ang gawain ng Diyos at pangalawa ang iyong sariling buhay. Ito ang kagandahang-asal ng isang banal.

10. Ang kamag-anak na iba ang pananampalataya (ang iyong mga anak, ang iyong asawa, iyong mga kapatid o magulang, at iba pa) ay hindi dapat piliting sumapi sa simbahan. Ang sambahayan ng Diyos ay hindi kulang sa mga kasapi, at hindi kailangang dagdagan ang bilang nila ng mga taong walang silbi. Huwag akayin sa simbahan ang lahat ng taong hindi masaya sa pananalig. Ang kautusang ito ay para sa lahat ng tao. Sa bagay na ito dapat ninyong siyasatin, subaybayan at paalalahanan ang isa’t isa, at walang sinumang maaaring lumabag dito. Kahit atubiling pumapasok sa simbahan ang kamag-anak na iba ang pananampalataya, huwag silang bigyan ng mga aklat o ng bagong pangalan; ang gayong mga tao ay hindi kabahagi ng sambahayan ng Diyos, at kailangan silang patigilin sa pagpasok sa simbahan sa anumang paraang kinakailangan. Kung may gulo dinala sa simbahan dahil sa paglusob ng mga demonyo, ikaw mismo ay ititiwalag o bibigyan ng mga pagbabawal. Sa madaling salita, lahat ay may responsibilidad sa bagay na ito, ngunit hindi ka rin dapat magpadalus-dalos, o gumamit nito para lutasin ang mga personal mong atraso.