Pakisabi nga sa amin kung ang nagkatawang-taong Cristo talaga ang Anak ng Diyos, o ang Diyos Mismo?

Sagot:

Ang Cristong nagkatawang-tao ba ang Diyos Mismo o ang Anak ng Diyos? Ito ay talagang isang tanong na nihihirapang maunawaan ng karamihan sa mga mananampalataya ng Panginoon. Nang dumating ang Panginoong Jesus na nagkatawang-tao para gawin ang gawain ng pagtubos sa sangkatauhan, ang Diyos ay naging ang Anak ng tao, nagpapakita at ginagawa ang gawain kasama ang mga tao. Hindi lamang Niya binuksan ang Kapanahunan ng Biyaya, kundi pinasimulan rin ang bagong kapanahunan kung saan personal na dumating ang Diyos sa daigdig ng mga tao upang mamuhay na kasama ng mga tao. Sa malaking paghanga, tinawag ng mga taong sumunod sa Kanya ang Panginoong Jesus bilang Cristo, ang Anak ng Diyos. Noong panahong iyon, ang Banal na Espiritu ay nagpatotoo rin sa katotohanan na ang Panginoong Jesus ang pinakamamahal na Anak ng Diyos, at ang Panginoong Jesus ay tinawag ang Diyos ng langit na Ama. Sa ganitong paraan, ang pagkaunawa sa ugnayang ito ng Ama-Anak ay nabuo sa relihiyosong daigdig. Ngayon isipin natin sandali. Sinasabi ba ng Diyos saan man sa Genesis na mayroon Siyang anak na lalaki? Hindi. Sa Kapanahunan ng Kautusan, sinabi ba ng Diyos na Jehova na mayroon Siyang anak na lalaki? Hindi Niya sinabi! Patunay ito na isa lang ang Diyos, walang binabanggit na ugnayang Ama-Anak. Ngayon maaaring itanong ng ilang tao: Noong Kapanahunan ng Biyaya, bakit sinasabi ng Panginoong Jesus na Siya ang Anak ng Diyos? Ang Panginoong Jesucristo ba ang Anak ng Diyos o ang Diyos Mismo? Maaari ninyong sabihin, na ito ay isang tanong na pinagdedebatihan nating mga mananampalataya sa paglipas ng mga panahon. Nahihiwatigan natin ang pagsalungat na likas sa isyung ito, nguni’t hindi natin alam kung paano ito ipaliwanag. Ang Panginoong Jesus ay Diyos, nguni’t Anak din ng Diyos, kung gayon mayroon din bang Diyos Ama? Lalong hindi natin kayang ipaliwanag ang isyung ito. Sa nakaraang dalawang milenyo, kakaunti lamang ang nakakilala na ang Panginoong Jesucristo ay Diyos Mismo, at ang pagpapakita ng Diyos. Sa katunayan, may malinaw na tala tungkol dito sa Biblia. Sa Juan 14:8, hiniling ni Felipe sa Panginoong Jesus: “Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama, at sukat na ito sa amin.” Noong panahong iyon, paano tumugon ang Panginoong Jesus kay Felipe? Sinabi ng Panginoong Jesus kay Felipe: “Malaon nang panahong ako’y inyong kasama, at hindi mo ako nakikilala, Felipe? Ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama; paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang Ama? Hindi ka baga nananampalataya na ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? Ang mga salitang aking sinasabi sa inyo’y hindi ko sinasalita sa aking sarili: kundi ang Ama na tumatahan sa akin ay gumagawa ng kaniyang mga gawa. Magsisampalataya kayo sa akin na ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin: o kungdi kaya’y magsisampalataya kayo sa akin dahil sa mga gawa rin” (Juan 14:9–11). Dito, napakalinaw na sinabi ng Panginoong Jesus, “Ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama.” Gaya ng nakikita ninyo, ang Panginoong Jesus ay ang pagpapakita ng Diyos Mismo. Hindi sinabi dito ng Panginoong Jesus na Siya at ang Diyos ay may ugnayang Ama-Anak. Sinabi lang Niya, “Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin,” at sinabi rin Niya, “Ako at ang Ama ay iisa” (Juan 10:30). Ngayon, ayon sa mga salita ng Panginoong Jesus, hindi ba natin mapagtitibay na ang Panginoong Jesus ay Diyos Mismo, isa lamang ang Diyos at walang binabanggit na “ugnayang Ama-Anak”?

Maaaring itanong ng ilang tao, kung ang Panginoong Jesus ay Diyos Mismo, bakit kapag nagdarasal ang Panginoong Jesus, nagdarasal pa rin Siya sa Diyos Ama? Totoong may hiwaga sa pagtawag ng Panginoong Jesus sa Diyos ng langit na Ama sa Kanyang mga panalangin. Nang nagkatawang-tao ang Diyos, nagtago ang Espiritu ng Diyos sa katawang-tao, mismong ang katawan ay hindi alam na naroon ang Espiritu. Tulad ng hindi natin nadarama ang ating mga espiritu na nasa ating kalooban. Bukod pa riyan, ang Espiritu ng Diyos ay hindi gumagawa ng anumang bagay na pambihira sa loob ng Kanyang katawan. Kaya’t kahit na ang Panginoong Jesus ay Diyos na nagkatawang-tao noon, kung ang Espiritu ng Diyos ay hindi nagsalita at nagpatotoo sa Diyos Mismo, hindi sana nalaman ng Panginoong Jesus na Siya ang pagkakatawang-tao ng Diyos. Kaya’t sa Biblia ay sinasabing, “Nguni’t tungkol sa araw o oras na yaon ay walang nakakaalam … kahit ang Anak, kundi ang Ama” (Marcos 13:32). Bago isinagawa ng Panginoong Jesus ang Kanyang ministeryo, Siya ay nabuhay sa loob ng normal na pagkatao. Talagang hindi Niya alam na Siya ang pagkakatawang-tao ng Diyos dahil ang Espiritu ng Diyos sa katawang-tao ay hindi gumawa sa pambihirang paraan, gumawa Siya sa saklaw ng normal na katawan, tulad ng iba pang tao. Kaya, natural lang na ang Panginoong Jesus ay magdarasal sa Ama sa langit, na ibig sabihin, mula sa Kanyang normal na pagkatao, ang Panginoong Jesus ay nagdasal sa Espiritu ng Diyos. Kumpleto ang diwang ito. Nang pormal na isinagawa ng Panginoong Jesus ang Kanyang ministeryo, ang Banal na Espiritu ay nagsimulang magsalita at magpahayag, sumasaksi na Siya ang Diyos na nagkatawang-tao. Noon lamang natanto ng Panginoong Jesus ang Kanyang tunay na pagkatao, na dumating Siya para gawin ang gawain ng pagtubos. Ngunit noong ipapako na Siya sa krus, nanalangin pa rin Siya sa Diyos Ama. Ipinakikita nito na ang diwa ni Cristo ay lubusang masunurin sa Diyos.

Magbasa tayo ng dalawa pang talata ng salita ng Makapangyarihang Diyos para malinawan ang ating pagkaunawa sa isyung ito. Sabi ng Makapangyarihang Diyos, “Nang tinawag ni Jesus sa pangalang Ama ang Diyos sa langit habang Siya ay nananalangin, ito ay ginawa lamang mula sa pananaw ng isang taong nilikha, dahil lamang sa dinamitan ng Espiritu ng Diyos ang Kanyang Sarili bilang isang karaniwan at normal na tao at nagkaroon ng panlabas na panakip ng isang nilikhang pagkatao. Kahit na ang nasa loob Niya ay ang Espiritu ng Diyos, ang Kanyang panlabas na anyo ay nanatili pa ring yaong sa karaniwang tao; sa madaling salita, Siya ay naging ang ‘Anak ng tao’ na sinabi ng lahat ng tao, kabilang si Jesus Mismo. Dahil Siya ay tinawag na Anak ng tao, Siya ay tao (maging lalaki man o babae, sa alin mang kaso ay isa na may panlabas na pabalat ng isang tao) na ipinanganak sa isang normal na pamilya ng mga karaniwang tao. Samakatuwid, ang pagtawag ni Jesus sa Diyos sa langit sa pangalang Ama ay katulad lamang ng kung paano ninyo Siya tinawag na Ama noong una; ginawa Niya ang ganoon mula sa pananaw ng isang taong nilikha. Natatandaan pa ba ninyo ang Panalangin ng Panginoon na itinuro ni Jesus sa inyo na kabisaduhin? ‘Ama namin na nasa langit….’ Hiniling Niya sa lahat ng tao na tawagin ang Diyos sa langit sa pangalang Ama. At yamang tinawag Niya rin Siyang Ama, Kanyang ginawa ang ganoon mula sa pananaw ng isang nasa katayuan na kagaya ng sa inyong lahat. Yamang tinawag ninyo ang Diyos sa langit sa pangalang Ama, ipinakikita nito na nakita ni Jesus ang Kanyang Sarili na kapantay ninyo, at bilang isang tao sa lupa na pinili ng Diyos (ibig sabihin, ang Anak ng Diyos). Kung tinatawag ninyo ang Diyos na ‘Ama,’ hindi ba ito ay dahil sa kayo ay taong nilikha? Gaano man kadakila ang awtoridad ni Jesus sa lupa, bago ang pagkakapako sa krus, Siya ay Anak lamang ng tao, pinamamahalaan ng Banal na Espiritu (ibig sabihin, ng Diyos), at isa sa mga nilikhang tao sa lupa, sapagka’t hindi pa Niya nakukumpleto ang Kanyang gawain. Samakatuwid, ang pagtawag Niya ng Ama sa Diyos sa langit ay tanging Kanyang pagpapakumbaba at pagkamasunurin. Ang Kanyang pagtawag sa Diyos (ibig sabihin, ang Espiritu sa langit) sa gayong paraan, gayunman, ay hindi nagpapatunay na Siya ay ang Anak ng Espiritu ng Diyos sa langit. Sa halip, ito lamang ay dahil iba ang Kanyang pananaw, hindi dahil sa Siya ay ibang persona. Ang pag-iral ng magkakaibang mga persona ay isang kamalian! Bago ang Kanyang pagkakapako sa krus, si Jesus ay isang Anak ng tao na nakatali sa mga limitasyon ng laman, at hindi Niya lubos na taglay ang awtoridad ng Espiritu. Iyan ang dahilan kaya mahahanap lamang Niya ang kalooban ng Diyos Ama mula sa pananaw ng isang nilikha. Kagaya iyon noong tatlong beses Siyang manalangin sa Getsemani: ‘Huwag ang ayon sa ibig Ko, kundi ang ayon sa ibig Mo.’ Bago pa Siya naitakda sa krus, Siya ang Hari ng mga Judio; Siya ay si Cristo, ang Anak ng tao, at hindi katawan ng kaluwalhatian. Kung kaya, mula sa pananaw ng isang taong nilikha, tinawag Niya ang Diyos na Ama” (“Umiiral ba ang Trinidad?” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).

“Mayroon pa rin yaong mga nagsasabi, ‘Hindi ba malinaw na sinabi ng Diyos na si Jesus ay ang Kanyang sinisintang Anak?’ Si Jesus ang sinisintang Anak ng Diyos, na lubos Niyang kinalulugdan—tiyak na sinabi ito ng Diyos Mismo. Iyon ang Diyos na nagpapatotoo sa Sarili Niya mismo, nguni’t mula lamang sa ibang pananaw, yaong sa Espiritu sa langit na sumasaksi sa Kanyang sariling pagkakatawang-tao. Si Jesus ay ang Kanyang pagkakatawang-tao, hindi ang Kanyang Anak sa langit. Naiintindihan mo ba? Hindi ba ang mga salita ni Jesus na, ‘Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin,’ ay nagpapahiwatig na Sila ay isang Espiritu? At hindi ba dahil sa pagkakatawang-tao kaya Sila ay nagkahiwalay sa pagitan ng langit at lupa? Sa katotohanan, Sila ay iisa pa rin; kahit ano pa, ito ay ang Diyos lamang na sumasaksi sa Sarili Niya. Dahil sa pagbabago sa mga kapanahunan, sa mga kinakailangan ng gawain, at sa iba’t ibang yugto ng Kanyang plano ng pamamahala, ang pangalan na ginagamit ng tao na pantawag sa Kanya ay naiiba rin. Nang Siya ay dumating upang isakatuparan ang unang yugto ng gawain, Siya ay matatawag lamang na Jehova, ang pastol ng mga Israelita. Sa ikalawang yugto, ang nagkatawang-taong Diyos ay matatawag lamang na Panginoon, at Cristo. Nguni’t sa panahong iyon, sinabi lang ng Espiritu sa langit na Siya ang sinisintang Anak ng Diyos, at hindi binanggit ang Kanyang pagiging natatanging Anak ng Diyos. Hindi ito talaga nangyari. Paano magkakaroon ng iisang anak lamang ang Diyos? Kung gayon ang Diyos ay hindi maaaring maging tao? Sapagka’t Siya ang pagkakatawang-tao, Siya ay tinawag na sinisintang Anak ng Diyos, at, mula rito, dumating ang relasyon sa pagitan ng Ama at Anak. Ito ay dahil lamang sa paghihiwalay sa pagitan ng langit at lupa. Nanalangin si Jesus mula sa pananaw ng katawang-tao. Yamang nagbihis Siya ng isang katawang-tao ng gayong normal na pagkatao, ito ay mula sa pananaw ng katawang-tao na Kanyang sinabi: ‘Ang aking balat ay yaong sa nilikhang tao. Yamang Ako ay nagbihis ng katawang-tao upang makarating dito sa lupa, Ako ngayon ay malayo, malayung-malayo mula sa langit.’ Sa kadahilanang ito, makakapanalangin lamang Siya sa Diyos Ama mula sa pananaw ng katawang-tao. Ito ang Kanyang tungkulin, at ito ang dapat maipagkaloob sa nagkatawang-taong Espiritu ng Diyos. Hindi masasabi na hindi Siya Diyos dahil lamang sa nananalangin Siya sa Ama mula sa pananaw ng katawang-tao. Bagama’t tinatawag Siya na sinisintang Anak ng Diyos, Siya pa rin ay Diyos Mismo, sapagka’t Siya ang pagkakatawang-tao ng Espiritu, at ang Kanyang sangkap ay ang Espiritu pa rin” (“Umiiral ba ang Trinidad?” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).

Malinaw na ipinahayag ng Makapangyarihang Diyos ang mga bagay. Noong gumagawa ang Panginoong Jesus na kasama ang mga tao, iyon ay talagang ang Espiritu ng Diyos sa katawan bilang isang tao na kumikilos at nagpapakita sa tao. Kahit paano ipinapahayag ng Panginoong Jesus ang Kanyang salita o nagdarasal sa Diyos Ama, ang Kanyang diwa ay pagka-Diyos, hindi pagkatao. Ang Diyos ay Espiritu, na hindi nakikita ng tao. Kapag ang Diyos ay nagkatawang-tao, ang nakikita lamang ng tao ay ang katawan, hindi niya makikita ang Espiritu ng Diyos. Kung ang Banal na Espiritu ay direktang sumaksi sa katotohanan na ang Panginoong Jesus na nagkatawang-tao ay Diyos, malamang hindi ito tinanggap ng tao. Dahil, noong panahong iyon, wala ni isang nakakaalam kung ano ang ibig sabihin ng magkatawang-tao ang Diyos. Nakakasalamuha lang nila ang pagkakatawang-tao ng Diyos at kakaunti lang ang pang-unawa. Hindi nila maisip na itong karaniwang Anak ng tao ay magiging ang pagkakatawang-tao ng Espiritu ng Diyos, ibig sabihin, ang pagpapakita ng Diyos sa katawang-tao. Bagamat ipinahayag ng Panginoong Jesus ang marami sa Kanyang salita sa panahon ng Kanyang gawain, dinala sa tao ang daan, “Mangagsisi kayo; sapagka’t malapit na ang kaharian ng langit,” at nagpakita ng maraming himala, ganap na ibinubunyag ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos, nabigo ang tao na makilala mula sa salita at gawain ng Panginoong Jesus na ang Panginoong Jesus ang Diyos Mismo, ibig sabihin, ang pagpapakita ng Diyos. Kaya anong uri ng pang-unawa mayroon ang tao noong panahong iyon tungkol sa Panginoong Jesus? Sinabi ng ilan na Siya si Juan Bautista, may ilang nagsabi na Siya si Elias. Tinawag pa Siya ng iba na Panginoon. Kaya nga, ang Diyos ay gumawa ayon sa tayog ng mga tao noong panahong iyon, hindi Niya sila pinahirapan. Ang Banal na Espiritu ay makapagpapatotoo lamang sa abot ng pang-unawa ng mga tao noong panahong iyon, kaya tinawag Niya ang Panginoong Jesus na pinakamamahal na Anak ng Diyos, pansamantalang tinutulutan ang tao na isipin ang Panginoong Jesus bilang Anak ng Diyos. Sa ganitong paraan ay mas akma sa mga pagkaintindi ng mga tao, at mas madaling tanggapin dahil noong panahong iyon, ang Panginoong Jesus ay ginagawa lamang ang gawain ng pagtubos. Kahit ano pa ang itawag ng mga tao sa Panginoong Jesus, ang mahalaga ay tinanggap nila na ang Panginoong Jesus ang Tagapagligtas, napatawad ang kanilang mga kasalanan, at naging kwalipikado upang matamasa ang biyaya ng Diyos. Kaya’t, ang Espiritu ng Diyos ay sumaksi sa Panginoong Jesus sa ganitong paraan dahil mas angkop ito sa tayog ng mga tao noong panahong iyon. Ganap na tinutupad nito ang salita ng Panginoong Jesus: “Mayroon pa akong maraming bagay na sa inyo ay sasabihin, nguni’t ngayon ay hindi ninyo mangatitiis. Gayon ma’y kung siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan niya kayo sa buong katotohanan: sapagka’t hindi siya magsasalita ng mula sa kaniyang sarili; kundi ang anomang bagay na kaniyang marinig, ang mga ito ang kaniyang sasalitain: at kaniyang ipahahayag sa inyo ang mga bagay na magsisidating” (Juan 16:12–13).

Sa kabila ng katotohanan na hindi natin makikita ang Espiritu ng Diyos, kapag ang Espiritu ng Diyos ay nagkaroon ng katawan, ang disposisyon ng Diyos, ang lahat ng kjung anong mayroon at kung ano Siya, ang Kanyang pagka-makapangyarihan sa lahat at karunungan ay ipinapahayag lahat sa pamamagitan ng Kanyang katawang-tao. Mula sa salita at gawain ng Panginoong Jesucristo at sa disposisyon na ipinapahayag Niya, talagang makatitiyak tayo na ang Panginoong Jesus ang Diyos Mismo. Ang salita at gawain ng Panginoong Jesus ay puno ng awtoridad at kapangyarihan. Ang sinasabi Niya ay nagkakatotoo, ang hinihiling Niya ay nakakamit. Sa sandaling magsalita Siya, ang Kanyang mga salita ay nagkakatotoo. Tulad ng pagiging sapat ng isang salita mula sa Panginoong Jesus para patawarin ang pagkamakasalanan ng tao at muling buhayin ang patay. Pinayapa ng isang salita ang hangin at ang dagat. At marami pang iba. Mula sa salita at gawain ng Panginoong Jesus, makikita natin ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos, na namamahala sa lahat ng bagay, at nakita natin ang pagka-makapangyarihan sa lahat, karunungan, at kagila-gilalas na mga gawain ng Diyos. Ipinahayag ng Panginoong Jesus ang daan ng pagsisisi sa Kanyang mga salita, “Mangagsisi kayo; sapagka’t malapit na ang kaharian ng langit.” Pinasimulan Niya ang Kapanahunan ng Biyaya, na tinatapos ang Kapanahunan ng Kautusan, ipinahayag ang magiliw at mapagmahal na disposisyon ng Diyos at kinumpleto ang gawain ng pagtubos ng sangkatauhan. Ginawa ng Panginoong Jesus ang gawain ng Diyos Mismo. Ang salita at gawain ng Panginoong Jesus ay direktang pagpapahayag ng Espiritu ng Diyos. Hindi ba’t katibayan ito na ang Espiritu ng Diyos ay nagkatawang-tao para magsalita at gumawa para sa atin, upang magpakita sa atin? Posible ba na kahit paano magsalita at gumawa sa katawang-tao ang Espiritu ng Diyos, hindi natin Siya kayang makilala? Ito bang panlabas na anyo ng katawang-tao ay talagang makakahadlang sa atin sa pagkilala sa pagka-Diyos ni Cristo? Maaari ba na, kapag nagkaroon ng katawan ang Espiritu ng Diyos upang magsalita at gawin ang gawain, kahit gaano pa ang maranasan natin ay hindi pa rin natin makikilala ang pagpapakita at gawain ng Diyos? Kung ganito ang sitwasyon, masyadong matigas ang ulo natin sa ating paniniwala. Paano pa natin makakamit ang pagpuri ng Diyos?

—mula sa Mga Klasikong Tanong at Sagot Tungkol sa Ebanghelyo ng Kaharian